Αν θέλετε να διευρύνετε τους ορίζοντές σας και να ενημερωθείτε για τις αλήθειες που προσπαθεί να κρύψει ο ρεπουσισμός στην εκπαίδευση, μπορείτε να αγοράσετε μια σειρά από βιβλία. Αν, από την άλλη, βαριέστε να διαβάζετε και επιθυμείτε απλά ολίγη από μαζική ψυχοθεραπεία και εκτόνωση, μπορείτε να πάτε σε μία από τις πολλές διαλέξεις και ημερίδες για τον Ελληνισμό και τα εθνικά θέματα. Εκεί θα έρθετε σε επαφή με ανθρώπους που δακρύζουν σε δύο περιπτώσεις: 1. Οταν ακούν μεγαλαυχίες για τη φωτιά και το ατσάλι των ελληνικών πολέμων, εξεγέρσεων και επαναστάσεων. 2. Οταν κάποιος κάνει την αποκοτιά να τους ζητήσει έστω ένα ευρώ ή μία υπογραφή για την προώθηση μιας ελληνικής υπόθεσης. Ας υποθέσουμε ότι μια υπερδύναμη ή όλες μαζί (Ολυμπιακός, ΝΑΤΟ, Κίνα, Ε.Ε., Αραβικός Σύνδεσμος κ.ά.) έδιναν όρκο τιμής και υπέγραφαν συμβόλαιο με ρήτρα βαριά ότι θα μας έδιναν την Πόλη αν ο τάδε κύριος μπαρμπούλης ή η δείνα μαντάμ έδιναν μόνο ένα ευρώ για τον ιερό σκοπό. Τι θα άκουγες σε αυτή την περίπτωση; «Ευχαρίστως, αλλά δεν έχω τώρα».
