H κρίση μέσα από γελοιογραφίες

Τρομοκρατούν το λαό για να περάσουν το Μνημόνιο-τερατούργημα

Γράφει: Μιχάλης Ιγνατίου

Tους πρώτους μήνες του 2010, όταν η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου «προετοίμαζε» τον ελληνικό λαό για να αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα την προσφυγή στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το βασικό επιχείρημα ήταν η δήθεν επερχόμενη στάση πληρωμών, που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση. Είχαν υποστηρίξει, επίσης, ότι τα ταμεία του κράτους δεν θα είχαν χρήματα για να πληρωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί των κρατικών υπαλλήλων.

Το λάιφστάιλ θρηνεί στο Μεταγωγών

Aλλος με χειροπέδες προφυλακισμένος για χρέη προς το Δημόσιο, άλλος πουλάει το σπίτι του για να μην πάει φυλακή, άλλος λουφάζει και περιμένει τη σειρά του. Το λάιφστάιλ πέθανε, λένε. Δεν πέθανε τώρα, διορθώνω. Εχει πεθάνει από καιρό, τώρα εξαπολύθηκε η δυσωδία των πτωμάτων του.

Η εγχώρια βιοτεχνία του λαϊφστάιλ, εκδότες, μοντελίστ, δημοσιογράφοι, μοντέλες, γλάστρες, τηλεπερσόνες, πάρτι άνιμαλ, ντίλερ, κοθώνια, θύματα, γεννήθηκε στη δεκαετία του ’80 και άνθησε όσο κυκλοφορούσε ορμητική η δίψα της ανόδου, ο θαυμασμός για την αρπαχτή, και άφθονο μαύρο χρήμα. Εξέπνευσε όταν μαράθηκαν όλα αυτά. Παρήγαγε αέρα. Ηταν μια φούσκα, Η φούσκα, που μέσα της όμως περιείχε τον τοξικό αέρα του θράσους, του κυνισμού, την υπόσχεση της επιτυχίας, κι εντέλει τον αέρα της ματαίωσης και της διάψευσης.